Chapter 25 : เสน่ห์

           สืบเนื่องจากการอ่านหนังสือของแชปเตอร์ที่แล้ว เมื่อไปเริ่มรู้จักกับใครสักคนหรือเริ่มอ่านหนังสือสักเล่ม จึงเกิดสงสัยขึ้นมาว่าหนังสือบางเล่มที่บรรจุด้วยเรื่องราวที่เราไม่สนใจเลยสักนิด แต่บางทีกลับทำให้เราอ่านจนเพลินโดยไม่รู้ตัวเลยก็เป็นได้ เมื่อมาเทียบกับการรู้จักใครสักคนคงเหมือนกับเราไปหลงเขาทั้งที่เขาไม่ใช่สเป็คหรือมีบุคคลิกในอุดมคติของเรามาก่อน หนำซ้ำบางครั้งอาจเป็นคนที่มีไลฟ์สไตล์ในแบบที่เราไม่ชอบเลยด้วยซ้ำไป

           ข้าพเจ้าเกิดสงสัยในสิ่งนี้อยู่เหมือนกัน จึงรวบรวมข้อมูลที่มีโดยการถามไถ่คนรอบข้างหรือแม้แต่เอาจากประสบการณ์โดยตรงมาประยุกต์ใช้ จึงเดามั่วไว้ว่า สิ่งที่เราหลงในคนคนหนึ่งหรือหลายคนก็ตาม เรามักจะหลงกันที่เสน่ห์ของบุคคลนั้น ว่าด้วยเรื่องของเสน่ห์ข้าพเจ้าขอข้ามเรื่องของไสยศาสตร์การทำเสน่ห์ไปก่อนเพราะว่าข้าพเจ้าไม่เชียวชาญและไม่มีประสบการณ์ทางด้านนี้ กลับมาที่เรื่องของเสน่ห์ ว่าเสน่ห์นั้นมันมีรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร เริ่มต้นข้าพเจ้าขออ้างอิงข้อมูลจากพจนานุกรมไทยฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ ให้คำนิยามไว้ว่า

เสน่ห์  [สะเหฺน่] น. ลักษณะที่ชวนให้รัก เช่น เธอเป็นคนมีเสน่ห์; วิธีการทางไสยศาสตร์ที่ทำให้คนอื่นรัก เช่น เขาถูกเสน่ห์. เสน่ห์ปลายจวัก (สํา) น. เสน่ห์ที่เกิดจากฝีมือปรุงอาหาร ให้โอชารส.

          ดังจะเห็นได้ว่า เสน่ห์มีความหมายสั้นสั้นเข้าใจง่ายง่ายว่าลักษณะที่ชวนให้รัก ข้าพเจ้าขอติต่างไปว่า เสน่ห์มันไม่มีรูปร่างหน้าตาแน่นอน ไม่จำกัดว่าเป็นนามหรือกริยา รูปธรรมหรือนามธรรม เสน่ห์บางคนอาจอยู่ที่หน้าตา บางคนอาจอยู่ที่คำพูด บางคนอาจจะอยู่ในรอยยิ้ม หรือรถหรูๆที่เขาขับ iPhone ราคาแพงที่หยิบมาถ่ายรูปโชว์แต่ถ่ายวิดีโอไม่ได้ กระเป๋าตังค์กุชชี่ เสื้อผ้าจตุจักร หรือแม้แต่บางคนอาจจะอยู่ในพฤติกรรมแปลกๆ หลังจากข้าพเจ้าพูดข้อมูลดังกล่าวไปไม่นาน ก็มีเสียงจากสื่อมวลชนถามมาว่า แล้วความสามารถในการมองเห็นของมนุษย์เราไม่เท่ากันหรือค่ะ ข้าพเจ้าตอบไปว่า แน่นอนครับ ดูอย่างแว่นที่มึงใส่สิ ทุกอย่างเงียบลงสนิทเหมือนดึงปลั๊กลำโพงออกทันที ข้าพเจ้าเพิ่งคิดได้ว่า ตอบไม่ตรงประเด็น จึงรีบกลบเกลื่อนความผิดพลาดโดยการแถต่อไปว่า ไม่แปลกครับ จากกรณีศึกษา ถ้าคนคนหนึ่งเวลาถูกมองจากคน ๓ คน ลักษณะที่ชวนให้รักที่ทั้ง ๓ คนมองเห็นนั้น จะแตกต่างกันไป คนแรกอาจมองเห็นว่าคนนี้น่าคบหาน่ารู้จักเพราะรถเบนซ์ที่เขาขับ คนที่สองกลับบอกว่าน่ารู้จักเพราะแต่งตัวดูดีต่างหาก คนที่สามบอกว่าเพราะรอยยิ้มของเขาต่างหากที่ทำให้เขามีเสน่ห์ ข้าพเจ้าแถต่อไปว่ามันอาจจะเป็นเรื่องของเคมีในร่างกายก็ได้ ข้าพเจ้าหยิบเอาความรู้เกี่ยวกับเคมีที่ร่ำเรียนสายวิทย์มาใช้ทันที สารบางชนิดก็ทำปฏิกิริยากับสารบางชนิดเท่านั้น บางชนิดก็ไม่สามารถทำปฏิกิริยากันได้ ผลิตภัณฑ์ที่ได้ก็แตกต่างกันไปเป็นเรื่องธรรมดา เคมีในร่างกายคนเราก็เหมือนกัน เมื่อไปทำปฏิกิริยากับของคนอื่นก็จะได้สารผลิตภัณฑ์ต่างกัน ก็คงไม่แปลกที่ทั้ง ๓ คนในกรณีศึกษานั้นจะมองเห็นลักษณะที่ชวนให้รักแตกต่างไป บรรยากาศเริ่มมาคุ ข้าพเจ้าเดินแหวกสื่อมวลชนออกมา ทิ้งท้ายไว้ว่า

          แล้วพวกคุณล่ะ…ไปทำปฏิกิริยากับใครแล้วหรือยัง

Chapter 24 : อ่านหนังสือ

          อีก ๒ วันก็จะเปิดเทอมแล้ว ช่วงนี้ไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนมากมาย นั่งอ่านหนังสือ เล่นเกมส์ พิมพ์งานอยู่ที่บ้าน อากาศร้อน ร้อนกายแต่ก็เย็นใจ เพราะอยู่ในบ้านของเราเอง ไม่รู้เป็นอะไรอยู่ดีดีตื่นมาก็รู้สึกขี้เกียจออกไปเที่ยว ออกไปพบปะผู้คน ไม่รู้เพราะว่าเกิดจากเหตุการณ์จมน้ำที่โตเกียว ( Tokyo Tower ) หรือเปล่า แต่อาจจะไม่เกี่ยวก็ได้ เพราะมันเกิดก่อนหน้านั้น เอาเป็นว่าช่างมันดีกว่า วกมาเข้าเรื่องที่อยากเขียนกันเลย เนื่องจากช่วงนี้นั่งอ่านหนังสือหลายเล่มที่เคยซื้อมาไว้ นั่งอ่านไปเพลินเพลินนอกจากจะได้ความรู้ ความเพลิดเพลินจากการอ่านหนังสือแล้วนั้น สิ่งที่เราได้เรียนรู้อีกอย่างนึง แบบที่มันแว่บเข้ามาในสมองตอนกำลังนั่งอ่านหนังสือ ก็คือ

          การที่เราจะเริ่มรู้จักกับใครสักคนมันก็คงคล้ายกับการอ่านหนังสือ
          … บางเล่ม หน้าปกน่าสนใจ น่าอ่านมาก แต่พอเปิดเข้าไป อ่านไม่กี่หน้าเก็บดีกว่า
          … บางเล่ม หน้าปกไม่น่าสนใจ แต่เผลอเปิดอ่าน กลับวางไม่ลง
          … บางเล่ม อ่านไปสักพักอยากอ่านให้จบเร็วเร็ว จะได้อ่านเล่มอื่นเร็วเร็ว
          … บางเล่ม อ่านจบไปสักกี่รอบ ก็ยังอยากจะหยิบขึ้นมาอ่านอีกบ่อยบ่อย
          … บางเล่ม หนังสือบ๊างบาง มีไม่กี่หน้า แต่อ่านแล้วไม่อยากให้จบเลย
          … บางเล่ม หน้าปกน่าสนใจ อ่านข้างในก็สนุก แต่ของหมด Stock หาซื้อไม่ได้ซะงั้น
          … บางเล่ม ก็อยากหยิบขึ้นมาอ่าน แค่ในเวลาที่เบื่อและไม่มีอะไรทำจริงจริง
          … บางเล่ม อยากอ่านแต่ก็ได้แค่ยืมเขามา แล้วก็ต้องคืนไป
          … บางเล่ม อ่านแล้วไม่เข้าใจ แต่ก็อยากจะทำความเข้าใจให้ได้
          … บางเล่ม อ่านแล้วไม่เข้าใจ ปิดหนังสือแล้วหาเล่มอื่นอ่านดีกว่า
          … บางเล่ม ไม่อยากอ่าน แต่ฝืนอ่านจนจบ

          ลองไปยืนดูในร้านหนังสือใหญ่ใหญ่สักร้านสิ มีหนังสือเป็นร้อยพันหมื่นแสนล้านเล่ม แต่จะมีสักกี่เล่มนะ ที่เราอยากจะอ่านมันจนจบจริงจริง หรืออยากจะซื้อกลับบ้านไปเก็บไว้อ่านต่อจริงจริง แต่ถึงยังไงก็อย่าเบื่อหนังสือกันนะ 🙂

          แล้วตอนนี้คุณกำลังอ่านหนังสือแบบไหนอยู่กันนะ ?

Chapter 23 : ช่วยที ( กูไม่ได้มีเมนส์นะ )

 

          ปวดท้อง ปวดท้อง ปวดท้อง … หาสาเหตุไม่ได้ จากการสำรวจข้อมูลอาการของการปวดท้องมีสาเหตุมาจาก 4 สาเหตุหลักๆ ดังต่อไปนี้ ( ไม่เรียงตามตัวอักษร )

               1. เมนส์มา แต่จำเป็นต้องตัดข้อนี้ทิ้ง เพราะกูไม่มีมดลูก

               2. อาหารเป็นพิษ อันนี้คิดว่าคงไม่ เพราะก็กินทุกอย่างเหมือนที่คนอื่นเค้ากินกัน อาหารทำเองในบ้านทั้งนั้น

               3. โรคกระเพาะ อันนี้ก็คงไม่อีก เพราะกินข้าวครบทุกมื้อและก็ตรงเวลา

               4. เครียดลงกระเพาะ อันนี้ก็ไม่น่าจะเป็นอีก เพราะไม่ได้เครียดอะไร

แต่ตอนนี้อาการปวดท้องก็หายไปแล้ว โดยไม่สันนิษฐานใดๆเพราะหายแล้ว ขี้เกียจคิดนั่นเอง

 

          แต่สาระสำคัญคือ ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ หาสาเหตุไม่ได้ ไม่รู้ว่าเคยเป็นกันหรือเปล่า อาการคือ รู้สึกเศร้าโดยไม่สาเหตุ รู้สึกไม่สบายใจแต่ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร รู้สึกหดหู่แต่ไม่รู้ว่าทำไม รู้สึกแต่ไม่รุ้สาเหตุ ทั้งๆที่ไม่ได้มีเรื่องเครียดอะไร ปิดเทอมก็สบายใจดี เที่ยวสนุกสนานดี ไม่มีเรื่องให้เครียด แต่ไม่รู้ว่าทำไม อยากผ่านช่วงนี้ไปจังเลย

 

          ช่วยที..

Chapter 22 : หัวใจไม่ว้าวุ่น

 

          ปิดเทอมใหญ่นี้ ไม่เห็นหัวใจว้าวุ่นเหมือนที่เค้าว่ากันเลย…

 

          นับถอยหลังอีกไม่เกินครึ่งเดือน ก็คงถึงเวลาที่ต้องหยิบชุดนักเรียนมาใส่ ตื่นเช้า ยืนเข้าแถว นั่งเรียนหนังสือหัวโตวันละ 7 คาบ จริงๆเราก็เคยผ่านอารมณ์นี้มา 11 ปีแล้วแต่ที่ปีนี้มันไม่เหมือน 11 ปีที่ผ่านมาก็คือ ปีนี้มันเป็นปีสุดท้ายที่จะได้ใส่ชุดนักเรียน วิ่งมาเข้าแถวตอนเช้า หรือแม้แต่จะต้องนั่งเรียนหนังหัวโตวันละ 7 คาบ กับเพื่อนหน้าตาเดิมที่เห็นกันมา 11 ปี บลา บลา บลา … แต่ได้ยินมามากมายว่าปีนี้โรงเรียนเราจะมีการเปลี่ยนแปลงมากมาย ไม่ว่าจะเป็นครูผู้สอน ระบบ กฏระเบียบ รูปร่างหน้าตาโรงเรียน และอื่นๆ บลา บลา บลา แต่เรื่องนี้คงต้องรอติดตามชมกันต่อไปในตอนเปิดเทอม แต่จะยังไงก็ตามสิ่งที่ไม่เปลี่ยนไปก็คงเป็น…(เติมเอง)

 

          ช่วงนี้ได้เล่นกล้อง Canon E450D มา เป็นรุ่นที่เพิ่งออกใหม่ โคดเก๋เลย ใช้ง่ายไม่ยาก ภาพสวย สีสวย แต่ราคาไม่สวย แต่ตอนนี้คงได้แค่ใช้กล้องมือถือถ่ายไปก่อนจ๊ะ ถ้ามีกล้องงามๆแล้วจะมาถ่ายรูปงามๆให้ ไม่ต้องไปถ่าย Studio แล้วนะ ก็ไม่ชอบอะ

 

          วันนี้ขอเขียนแค่นี้ก่อน ให้รู้ว่ายังมีชีวิตอยู่ ไว้คราวหน้าจะมาเขียนเรื่องซีเรียสนะ อิอิ